اسپرت اسکولار
0 محصولات نمایش سبد خرید

هیچ محصولی در سبد خرید نیست.

تاثیر ورزش در کنترل دیابت نوع 1 و 2

تاثیر ورزش در کنترل دیابت نوع 1 و 2 : همانطور که می دانید ورزش متناسب با شرایط فیزیکی فرد مبتلا به دیابت ، در کنار تغذیه مناسب و مصرف منظم دارو (قرص یا انسولین) سبب کنترل قند خون شما خواهد شد. یک فرد دیابتی باید با فراگیری آموزش لازم و به کمک کنترل روزانه قند خون و ادرار، بین فعالیت بدنی، غذا و داروی خود تعادل مناسب ایجاد کند تا نه تنها از افزایش قند خون خود جلوگیری کند بلکه مانع هیپوگلیسمی یا افت قند خون نیز شود.

مطالعات بر روی جامعه ای از بیماران دیابتی نشان می دهند که در ورزش هاي درازمدت حساسيت سلول ها به انسولين به تدریج افزايش مي‎يابد. اين امر در بهبود وضعيت ديابت بخصوص در افراد غيروابسته به انسولين بسيار با اهميت است. ورزش اگر در شرايط مناسب صورت گيرد يعني بيمار قندخون نسبتاً كنترل شده داشته باشد، غلظت گلوكز پلاسما را ثابت نگه مي‎دارد. علت اين پديده توازن بين برداشت گلوكز توسط عضلات و توليد متقابل گلوكز در كبد است.

نقش-ورزش-در-کنترل-دیابت-نوع-1-و-2

دیابت نوع 1 و نوع 2 :

بيماران ديابتي نوع 1 بدون عارضه و با يک کنترل مناسب مي توانند در همه گونه فعاليتهاي ورزشي اعم از تفريحي و حرفه اي شرکت نمايند. ولي برخي محدوديتها براي بيماراني که به عوارض مزمن بيماري مبتلا هستند وجود دارد. يکسري معاينات کامل قبل از ورزش براي يافتن اين عوارض لازم است. با اين حال همه بيماران ديابتي بايد براي شرکت در فعاليت ورزشي تشويق شوند.

براي پيشگيري از عوارض حاد ورزش در بيماران ديابتي از قبيل هيپوگليسمي يا هيپرگليسمي، بيماران ديابتي نياز به تعديل وضعيت تغذيه اي و ميزان انسولين دريافتي دارند. بسته به نوع و خصوصيات ورزش، عوامل محيطي و سطح قند خون قبل از ورزش، ورزش کار ديابتي نياز به دريافت مقداري کربوهيدرات قبل، در طي و بعد از ورزش دارد. همچنين اگر ورزش بيش از 30 دقيقه طول مي کشد، انسولين تجويز شده بايد به ميزان 14 تا 50 درصد کاهش يابد.

از طرفی اگر در حالی كه قند خون بیشتر از 300-250 میلی گرم در دسی لیتر است، ورزش شروع شود، هیپوگلیسمی و كتوز در اثر كمبود انسولین رخ می دهد، در این حالت ورزش باید متوقف شود.

همانند بیماران دیابتی نوع 1 ، اهمیت فعالیت بدنی در بیماران دیابتی نوع دوم به حدی ثابت شده است که بسیاری از بیماران همراه با کنترل رژیم غذایی ،ورزش منظم را به عنوان یک روش درمانی مناسب قلمداد نموده اند و تاثیرات شگرف فعالیت بدنی بر بهبود علایم هر دو نوع دیابت را تدریجا و به صورت محسوس ، تجربه کرده اند.

هر ورزشکار بسته به توصيه هاي علمي پزشک خود و با کمک وي بايد به تعديل وضعيت تغذيه اي و انسولين دريافتي متناسب با تداخل ورزش با ميزان قند خون بپردازد. اين هدف ممکن است با آزمون و خطاي مکرر همراه باشد.

دیابت-نوع-1-و-نوع-2

 

مکانیزم اثر ورزش بر بهبود علائم دیابت :

ورزش ،گلوكز و گليكوژن را در داخل ماهيچه‎هاي بدن مي‎سوزاند ( اين پديده در صورتي رخ مي‎دهد كه ديابت كنترل شده باشد).

حین و بعد از ورزش ، قندخون وارد ماهيچه‎ها مي‎گردد و سطح گلوكز و گليكوژن را به حد طبيعي مي‎رساند.

وجود برنامه‎هاي منظم ورزشي در افراد ديابتي عملکرد انسولين را تنظیم میکند. ورزش بيماران ديابتي بايد بصورت تمرينهاي هوارسان (آیروبيك) باشد. تمرينهاي هوا رسان به فعاليتهايي گفته مي‎شود كه با مصرف زياد اكسيژن توأم باشند.

اين نوع تمرينها دستگاههايي را كه براي سلولهاي بدن اكسيژن تهيه مي‎كنند، فعال مي‎سازند. به دنبال انجام تمرينهاي هوازی ، تغييرات سودمند و مفيدي در ريه‎ها ، قلب و رگهاي خوني پديد مي‎آيد. با انجام تمرينات هوارسان ، بدن هواي بيشتري را به داخل ريه‎ها منتقل مي‎كند. به طور معمول تمرينهاي هوارسان به فعاليتهاي استقامتي گفته مي‎شود كه به سرعت زياد نياز ندارد.

بهترين تمرين های هوازی برای بیماران دیابتی ، دويدن در مسافتهاي طولاني و با آهنگ آرام است.تمرينهاي ديگر شامل اسكي ، صحرانوردي ، شنا ، دويدن آرام ، دوچرخه‎سواري پياده روي و …هستند. ورزش ها و تمریناتی که با وارد آوردن فشار بر موضع خاصی از بدن و یا کشش های شدید همراه نباشد و در عین حال با افزایش بازده قلبی همراه باشد.

مکانیزم-اثر-ورزش-بر-بهبود-علائم-دیابت

تاثیر ورزش در کنترل دیابت نوع 1 و 2

1. كنترل بيماري ديابت

در ورزشهاي درازمدت مشاهده شده است كه حساسيت سلولها به انسولين افزايش مي‎يابد. اين امر در بهبود وضعيت ديابت بخصوص در افراد غيروابسته به انسولين بسيار با اهميت است. ورزش اگر در شرايط مناسب صورت گيرد يعني بيماري قندخون نسبتاً كنترل شده داشته باشد، غلظت گلوكز پلاسما را ثابت نگه مي‎دارد. علت اين پديده توازن بين برداشت گلوكز توسط عضلات و توليد متقابل گلوكز در كبد است.

2.تحمل تنشهاي عصبي

ورزش وسيله موثري براي مبارزه با تنش (استرس) هاي عصبي است. هنگام ورزش موادي به نام آندورفين در خون ترشح مي‎گردند كه موجب تسكين درد و آرامش رواني مي‎شوند.

3.آمادگي عضلاني

ورزش مناسب، تناسب عضلات را بالا مي‎برد. تحقيقات نشان داده است كه انقباضات عضلاني و عمل انسولين هر دو با هم مصرف گلوكز در طول ورزش را زياد مي‎كنند.

4.كاهش نياز به داروهاي خوراكي و انسولين

همراه با كنترل مطلوب قندخون و انجام تمرينات ورزشي مرتب، مصرف قرصهاي خوراكي در برخي افراد ديابتي غيروابسته به انسولين كم مي‎شود و در بيماران ديابتي دريافت كننده انسولين نيز به علت وضعيت مطلوب متابوليك، ميزان انسولين تزريقي كاهش مي‎يابد. مطالعات نشان داده است كه در ماههاي اوليه شروع برنامه هاي ورزشي، انسولين تزريقي گاهي تا 20% يا حتي بيشتر كاهش مي‎يابد.

5. اعتماد به نفس بيشتر

به نظر مي‎رسد احساسات افراد ديابتي تا حدي نيز به حفظ قند خون در سطح طبيعي وابسته باشد. بيشتر افراد ديابتي احتمالاً ناراحتي و از دست دادن كنترل احساسات را همزمان با سطح قندخون بسيار بالا يا بسيار پايين تجربه كرده‎اند. هنگامي كه غلظت قندخون در حد طبيعي است، احساسات در اين افراد تا حد زيادي بهبود مي‎يابد. احساس بهبودي با فعاليتهاي ورزشي مداوم و ورود اين برنامه در زندگي افراد پديد خواهد آمد.

6. كنترل وزن و كاهش وزن

يك برنامه صحيح كنترل قندخون در افراد ديابتي غيروابسته به انسولين به كاهش وزن آنها كمك مي‎كند. كاهش وزن ناشي از ورزش، باعث كاهش بافت چربي مي‎گردد، بنابراين مقاومت به انسولين در سلولها كاهش مي‎يابد و به اين ترتيب مصرف داروهاي خوراكي پايين‎آورنده قند خون كم مي‎شود. با انجام ورزشهاي برنامه ريزي شده ، بافت چربي كاهش يافته و توده عضلاني افزايش مي‎يابد.

این مقاله را از دست ندهید : بهترین برنامه ی ورزشی برای لاغری سریع و اصولی چیست ؟

کاهش وزن

آثار ورزش در افراد ديابتي وابسته به انسولين:

ورزش هاي منظم براي افراد ديابتي وابسته به انسولين بسيار سودمند است. زیرا باعث بهبود غلظت قندخون ناشتا و هموگلوبين گليكوزيله (A1C) می شود.
در افراد ديابتي وابسته به انسولين ، تغييرات غلظت قندخون در طول ورزش بستگي زيادي به سطح انسولين خون دارد. سطح انسولين خون نيز به ميزان انسولين تجويزشده و مقدار جذب انسولين در هر اندام وابسته است.
بهترين زمان پيشنهاد شده براي ورزش در ديابتي هاي وابسته به انسولين، بعد از ميان وعده‎هاي بعدازظهر و قبل از شام است.

ورزش و دیابت نوع 1

آثار ورزش در افراد ديابتي غيروابسته به انسولين:

در افراد ديابتي غيروابسته به انسولين ، ورزش عامل اصلي كنترل قندخون است. عامل بعدي مصرف صحيح مواد غذايي است. مطالعات اخير نشان داده است كه اجراي برنامه ورزشي منظم ، ارزش بالايي در كنترل غلظت قندخون اين افراد دارد.

پژوهش ها نشان مي‎دهد كه افزايش فعاليت بدني، در پيشگيري از پيدايش ديابت نوع 2 ( غير وابسته به انسولين) مؤثر است. اين موضوع به ويژه در افرادي كه بيشتر در معرض خطر ابتلا به ديابت هستند، اهميت بسياري دارد. اين افراد شامل افراد چاق ، فرزندان افراد مبتلا به ديابت و افراد با فشارخون بالا مي‎باشند.
فعالیت ورزشی در مبتلايان به ديابت نوع 2 باعث افزايش حساسيت سلول ها نسبت به انسولين مي‎شود اما براي رسيدن به پاسخ درماني مناسب، بايد با رعايت رژيم غذايي صحيح همراه گردد.

حتما بخوانید : ورزش راه نجات از کبد چرب

نقش ورزش در کنترل دیابت نوع 1 و 2 (2)

تاثیر تمرینات هوازی بر دیابت

تمرینات هوازی جسمی موجب مصرف لیپید ها و کربوهیدراتهای مازاد بدن می شود و در نتیجه باعث تسریع جریان خون، افزایش فشار خون، جلوگیری از تسلب شراین، بهبود فعالیت ماهیچه های بدن به خصوص ماهیچه قلب، ترشح هورمون های لازم برای بدن تنظیم ترشح تمامی هورمون ها، افزایش و بهبود فعالیت ذهنی، آرامش روحی و فکری و … می گردد.

ورزش های هوازی، ورزش هایی هستند که طی آن، تعداد زیادی از عضلات به کار گرفته شده و سبب افزایش ضربان قلب شما می شوند. در ورزش های هوازی تنفس شما عمیق تر خواهد بود. انجام ورزش های هوازی به مدت 30 دقیقه و حداقل 4 تا 5 روز در هفته برای شما بسیار سودمند خواهد بود. شما می توانید این 30 دقیقه را به دفعات تقسیم کنید، به عنوان مثال 10 دقیقه پیاده روی بعد از صرف سه وعده اصلی غذایی.

اگر برای مدت زیادی ورزش نکرده اید قبل از هر چیز از پزشک خود در مورد افزایش فعالیت بدنی سئوال کنید. قبل از ورزش به مدت 5 دقیقه بدن خون را گرم، و پس از ورزش بدن خود را سرد کنید. می توانید ورزش را به مدت 5 تا 10 دقیقه در روز شروع کرده، رفته رفته مدت آن را افزایش دهید تا بتوانید 150 تا 200 دقیقه در هفته ورزش کنید.
تمرینات ورزشی هوازی یکی از مهمترین فاکتورهای بازدارنده بروز بیماری دیابت است.

بهتر است بخوانید : ورزش،مسکن درد قاعدگی

تاثیر-تمرینات-هوازی-بر-دیابت

ورزش های هوازی مانند:

قدم زدن یا به آهستگی دویدن

شنا یا نرمش در آب

دوچرخه سواری

رقصیدن

ورزش هایی مانند والیبال، بسکتبال، تنیس و …

شرکت در کلاس های ایروبیک

نمونهاي از برنامه يك نوع ورزش هوارسان مانند پیاده روی

هفته مدت زمان هر جلسه تعداد جلسات در هفته
اول 10 دقيقه 5 ـ 3 بار
دوم 15 دقيقه 5 ـ 3 بار
سوم 20دقيقه 5 ـ 3 بار
چهارم 25 دقيقه 5 ـ 3 بار
پنجم 30 دقيقه 5 ـ 3 بار
ششم 35 دقيقه 5 ـ 3 بار
هفتم 40 دقيقه 5 ـ 3 بار
هشتم 45 دقيقه 5 ـ 3 بار
نهم به بعد اين برنامه تكرار مي‎شود 5 ـ 3 بار

تاثیر تمرینات هوازی بر دیابت (1)

ورزش و دیابت نوع 1

تاثیر تمرینات قدرتی بر دیابت

انجام تمرین های قدرتی با وزنه های دستی و نوارهای ارتجاعی و یا دیگر وسایل ورزشی قدرتی به میزان سه بار در هفته، در بازسازی و تقویت عضلات شما بسیار مفید است. وقتی توده عضلانی شما بیشتر می شود و چربی بدن شما کاهش می یابد، حتی در زمان‌های بین ورزش نیز کالری بیشتری می‌سوزانید ، زیرا بافت عضلانی کالری ای بیشتری نسبت به بافت چربی مصرف می کند. . ورزش های قدرتی سبب می شود کارهای روزانه را بهتر انجام دهید، همچنین تقویت بافت عضلانی و کاهش بافت چربی، حساسیت به هورمون انسولین را در بدن افزایش می دهد و لذا در بهبود روند بیماری دیابت موثر می باشند. . همچنین به تعادل و سلامت استخوان های شما نیز کمک می کند.

البته به یاد داشته باشید که در مورد انجام ورزش های قدرتی با پزشک تان و نیز با مربی کارشناس ورزشی مشورت کنید و با احتیاط و به آرامی به انجام تمرینات قدرتی بپردازید.

بهتر است بدانید : تمرینات مفید و مضر برای دیسک کمر 

 

تاثیر-تمرینات-قدرتی-بر-دیابت

آیا این بیماران ممنوعیت ورزشی هم دارند؟

بله، یکی اینکه افرادی که قند خون 250 میلی‌گرم در دسی‌لیتر یا بیشتر دارند تا زمان اصلاح قند خون نباید ورزش کنند و دیگر اینکه در افراد مبتلا به دیابت که در عروق شبکیه چشم خود اختلال دارند، ورزش‌هایی که فشار داخل چشم را بالا می‌برند و در واقع با زور زدن شدید مثل وزنه‌برداری همراه هستند، از آنجایی که ممکن است سبب خونریزی شود، ممنوع است و در واقع پیاده‌روی و شنا ورزشهای پیشنهادی در این افراد هستند.

ادامه مقاله ورزش و دیابت نوع 1 را از دست ندهید.

چه زمانی برای ورزش کردن مناسب است؟

همیشه از پزشک خود در مورد زمان ورزش سئوال کنید. پزشک بر اساس برنامه روزانه شما، رژیم غذایی‌تان و داروهای دیابت شما بهترین زمان ورزش را مشخص خواهد کرد. معمولاً برای افراد دیابتی 1 تا 3 ساعت پس از صرف غذا، مناسب‌ترین وقت برای ورزش است. همیشه قبل از شروع ورزش، قند خونتان را اندازه بگیرید. وقتی قند خون ناشتای شما بالای 250 است یا قند خون بالای 300 دارید یا مقدار زیادی کتون در ادرار خود دفع می‌کنید، زمان مناسبی برای ورزش نیست و اگر ورزش کنید قند خون شما بالا خواهد رفت.

این مطلب را از دست ندهید: بهترین ساعت برای تمرینات بدنسازی

چه-زمانی-برای-ورزش-کردن-مناسب-است؟

ملاحظات کاربردی برای بیماران دیابتی:

1- معمولا در جریان ورزش و فعالیت افراد دیابتی به علت آسیب در سیستم تنظیم حرارتی بیشتر در خطر گرمازدگی قرار دارند و از این جهت باید وقت بیشتری انجام شود.

2- افراد مبتلا به دیابت تقریبا 3 برابر نسبت به افراد سالم در معرض خطر ابتلا به بیماریهای قلبی و عروقی هستند. بنابراین چنانچه تمرینات شدیدی برای این افراد در نظر گرفته می شود لازم است ابتدا ارزیابی دقیقی از بیماریهای قلبی عروقی این افراد بعمل آید.

پیشنهاد می شود از بیماران دیابتی که بالای 30 سال سن دارند یا برای مدت 20 سال دچار دیابت هستند نوار قلبی گرفته می شود. از بیمارن دیابتی بالای 45 سال سن باید تست ورزش گرفته شود.

3-افراد دیابتی معمولا دچار درجه ای از نوروپاتی ( از دست دادن بعضی از حس ها) در اندام تحتانی و پاها هستند به همین دلیل برای جلوگیری از آسیب به پا باید مراقبتهای ویژه ای در نظر گرفته شود.

به خاطر داشته باشید که زخم ها و سایر جراحات روی پا به علت مراجعه بیش از نیمی از بیماران دیابتی به بیمارستان می باشد.

4- هنگام ورزش از کفش و جوراب مناسب استفاده کنید. بعد از ورزش پاهای خود را از نظر بریدگی، تاول، زخم یا تورم بررسی کنید و در صورت مشکل با پزشک خود تماس بگیرید.

5-يك وعده كربوهيدرات سريع الاثر (مانند آب نبات) همراه داشته باشید تا در صورت افت قند خون از آن استفاده کنید.

6-آگاهي از اينكه انسولين را در عضلاتي كه در تمرين ورزشي بيشتر مورد استفاده قرار مي‎گيرند، نبايد تزريق كرد چرا كه اين مسأله عامل عمده‎اي در بروز افت قندخون است.

ملاحظات-کاربردی-برای-بیماران-دیابتی

دیابت و فعالیتهای ورزشی:

– در جریان فعالیتهای ورزشی افراد معمولا عرق می کنند. در افراد دیابتی شروع حمله های هیپوگلیسمی نیز می تواند همراه با عرق کردن باشد و ممکن است تشخیص و تفاوت بین پاسخ طبیعی بدن به ورزش و یا علائم حمله در افراد دیابتی مشکل باشد.

– افراد دیابتی باید اکیدا از فعالیتهای ورزشی که حیاتشان را به جهت از دست دادن هوشیاری به خطر می اندازد و یا ورزشهایی که امکان دریافت گلوکز در آن ورزشها مقدور نیست اجتناب کنند مانند ( کوهنوردی، موتور سواری، قایقرانی تک نفره ).

– دیگر فعالیتهای ورزشی که به طور بالقوه خطرزا هستند باید با احتیاط قابل توجهی انجام شود به طوری که حتما فردی از اقوام یا دوستان نزدیک که با واکنشهای یک فرد دیابتی آشنا هستند در کنار او باشند و در مواقع لازم مراقبتهایی را انجام دهند.

 

دیابت-و-فعالیتهای-ورزشی

 

0
دیدگاه‌های نوشته

*
*